اختلال پرخوری و عصبی چگونه است؟

اختلال پرخوری و عصبی چگونه است؟ این اختلال پرخوری و عصبی شامل خوردن منظم مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه است تا زمانی که فرد به طور ناراحت کننده ای سیر شود.

اختلال پرخوری و عصبی چیست؟

این اختلال شامل خوردن منظم مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی است تا زمانی که به طور ناراحت کننده ای سیر شوید. پرخوری اغلب از قبل برنامه ریزی می شود، معمولا به تنهایی انجام می شود، و ممکن است شامل غذاهای خاصی باشد. ممکن است پس از پرخوری احساس گناه یا شرمندگی کنید.

مردان و زنان در هر سنی ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا شوند، اما معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 شروع می شود.

علائم اختلال پرخوری

علامت اصلی اختلال پرخوری، خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و عدم توانایی توقف در خوردن در هنگام سیر شدن است. علائم دیگر عبارتند از:

• خوردن وقتی گرسنه نیستید(گرسنگی شبانه)
• خوردن خیلی سریع در طول پرخوری
• صرف غذا به تنهایی یا مخفیانه
• احساس افسردگی، گناه، شرم یا انزجار پس از پرخوری

افرادی که به طور منظم به این روش غذا می خورند ممکن است دچار اختلال پرخوری شوند.

علائم هشدار دهنده اختلال پرخوری در شخص دیگر

ممکن است فردی که به او اهمیت می دهید دچار این اختلال باشد اگر:

• خیلی سریع غذا بخورد
• سعی کند مخفی کند چقدر می خورد
• مواد غذایی را ذخیره کند
• افزایش وزن (اما این برای همه مبتلایان به اختلال پرخوری اتفاق نمی افتد)

اگر فکر می کنید ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا باشید، در اسرع وقت به پزشک عمومی مراجعه کنید. آنها از شما در مورد عادات غذایی و احساس شما می پرسند و وزن و وضعیت کلی سلامت شما را بررسی می کنند. پزشک عمومی ممکن است شما را به یک متخصص اختلالات خوردن یا تیمی از متخصصان ارجاع دهد.

اعتراف به خوردن برای فرد مبتلا به اختلال خوردن ممکن است سخت باشد، بنابراین آوردن یک دوست یا یکی از عزیزان با خود در قرار ملاقات با پزشک ممکن است کمک کننده باشد.

درمان اختلال پرخوری و عصبی

اکثر افراد با حمایت و درمان مناسب از اختلال پرخوری بهبود می یابند، اما ممکن است این فرایند زمان بر باشد.

درمان های اصلی عبارتند از:

• برنامه های خودیاری
• نوعی از گفتار درمانی روانشناسی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) که در جلسات گروهی یا جلسات انفرادی (یک به یک) که تحت نظارت یک روانشناس انجام می شود.

استرس و اضطراب شایع ترین عامل اختلال پرخوری

یکی از شایع ترین عوامل بروز اختلال پرخوری استرس و اضطراب در فرد است. درست است که برخی غذاها می توانند به کاهش اضطراب فرد کمک کنند، اما برای افرادی که با پرخوری دست و پنجه نرم می کنند، بهتر است دریافت های غذایی را در رژیم غذایی و یا رژیم لاغری برنامه ریزی کنند تا اینکه آنها را به یکباره و بطور ناگهانی بخورند. زیرا خوردن غیرقابل کنترل می تواند اضطراب را بسیار بیشتر از کاهشی که انتظار دارید افزایش دهد. سعی کنید تصمیمات غذایی خود را به جای احساسات با عقل خود انتخاب کنید.

به نظر می رسد استرس نیز بر ترجیحات غذایی تأثیر می گذارد. مطالعات متعدد - که بسیاری از آنها روی حیوانات انجام شد - نشان داد که ناراحتی های جسمی یا عاطفی باعث افزایش مصرف غذای پرچرب، قندی یا هر دو می شود. سطوح بالای کورتیزول، در ترکیب با سطوح بالای انسولین، ممکن است مسئول این امر باشد. تحقیقات دیگر نشان می دهد که گرلین، یک "هورمون گرسنگی" ممکن است در این میان نقش کلیدی داشته باشد.

پس از مصرف، غذاهای پر از چربی و قند بدن بازخوردی دارد که واکنش ها و احساسات مربوط به استرس را کاهش می دهد. این غذاها واقعاً غذاهای "راحتی" هستند، زیرا به نظر می رسد با استرس مقابله می کنند. این ممکن است ولع ناشی از استرس افراد برای صرف آن غذاها را بیشتر کند.(رژیم برای چربی خون)

البته، پرخوری تنها رفتار مرتبط با استرس نیست که می تواند منجر به افزایش وزن شود. افراد تحت استرس همچنین خواب با کیفیت خود را از دست می دهند. کمتر ورزش می کنند و الکل بیشتری می نوشند، که همه اینها می تواند به بروز اضافه وزن کمک کند.(ورزش برای لاغری)

تفاوت جنسیتی در مقابله با استرس

برخی تحقیقات نشان می دهد که تفاوت جنسیتی در رفتارهای مقابله با استرس وجود دارد، به طوری که زنان بیشتر به غذا و مردان به الکل یا سیگار روی می آورند. و یک مطالعه فنلاندی که شامل بیش از 5000 مرد و زن بود نشان داد که چاقی با غذا خوردن مرتبط با استرس در زنان مرتبط است اما در مردان نه.

محققان هاروارد گزارش کرده اند که استرس ناشی از کار و انواع دیگر مشکلات با افزایش وزن مرتبط است، اما فقط در افرادی که در ابتدای دوره مطالعه اضافه وزن داشتند. یک نظریه این است که افراد دارای اضافه وزن سطح انسولین بالایی دارند و افزایش وزن ناشی از استرس در حضور انسولین بالا بیشتر اتفاق می افتد.

میزان کورتیزول (هورمونی که در پاسخ به استرس در بدن ترشح می شود) افراد در پاسخ به استرس نیز ممکن است در معادله استرس و افزایش وزن نقش داشته باشد. در سال 2007، محققان بریتانیایی مطالعه‌ای مبتکرانه طراحی کردند که نشان داد افرادی که به استرس با سطوح بالای کورتیزول در یک محیط آزمایشی واکنش نشان می‌دهند، نسبت به افرادی که به کورتیزول پایین پاسخ می‌دهند، احتمال بیشتری دارد که در پاسخ به دردسرهای روزانه در زندگی عادی خود میان وعده بخورند.

علل بروز اختلال پرخوری و عصبی

علل دقیق اختلال پرخوری مشخص نیست، اما احتمال ابتلا به اختلالات خوردن در موارد زیر وجود دارد:

• شما یا یکی از اعضای خانواده تان سابقه اختلالات خوردن، افسردگی، یا سوء مصرف الکل یا مواد مخدر دارید
• به خاطر عادات غذایی، شکل بدن یا وزن خود مورد انتقاد قرار گرفتید
• بیش از حد نگران لاغری هستید، به خصوص اگر از طرف جامعه یا شغل خود نیز تحت فشار هستید، به عنوان مثال، رقصندگان باله، مدل ها یا ورزشکاران(علائم و عوارض کمبود وزن)
• دارای اضطراب، عزت نفس پایین، شخصیت وسواسی یا کمال گرا هستید
•  مورد آزار جنسی قرار گرفتید

چگونه استرس را بدون پرخوری از بین ببریم؟

هنگامی که استرس بر اشتها و دور کمر فرد تأثیر می گذارد، فرد می تواند با خالی کردن یخچال و کمد از غذاهای پرچرب و شیرین از افزایش وزن جلوگیری کند. نگه داشتن آن غذاهای چرب و شیرین فقط باعث ایجاد دردسر می شود.

در اینجا چند پیشنهاد دیگر برای مقابله با استرس وجود دارد:

مراقبه

مطالعات بی‌شماری نشان می‌دهد که مدیتیشن استرس را کاهش می‌دهد، اگرچه بسیاری از تحقیقات بر فشار خون بالا و بیماری قلبی متمرکز شده‌اند. مدیتیشن همچنین ممکن است به افراد کمک کند تا نسبت به انتخاب غذا بیشتر آگاه شوند.

ورزش

در حالی که سطوح کورتیزول بستگی به شدت و مدت ورزش دارد، ورزش بطور کلی می تواند برخی از اثرات منفی استرس را کاهش دهد. برخی از فعالیت ها، مانند یوگا و تای چی، دارای عناصری از ورزش و همچنین مدیتیشن هستند.(ورزش هوازی)

حمایت اجتماعی

به نظر می رسد که دوستان، خانواده و سایر منابع حمایت اجتماعی تأثیری بر استرسی که افراد تجربه می کنند دارند. برای مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که در موقعیت‌های استرس‌زا کار می‌کنند، مانند بخش‌های اورژانس بیمارستان، اگر از حمایت اجتماعی کافی برخوردار باشند، از سلامت روانی بهتری برخوردار خواهند بود. اما حتی افرادی که در موقعیت‌هایی زندگی می‌کنند و کار می‌کنند که ریسک آن‌قدر زیاد نیست، هر از گاهی به کمک و حمایت دوستان و خانواده نیاز دارند.

بطور کلی وجود هرگونه اختلال در فرد بایستی توسط پزشک، روانشناس و دیگر اعضای تیم درمان شناسایی و ریشه یابی گردد تا بهترین و کارآمد ترین روش درمان برای فرد استفاده شود و از بروز عوارض شدید تر جلوگیری شود.(مشاوره لاغری)