راهنمای شناخت اختلال پرخوری عصبی: راهکارها و تکنیک‌هایی برای مدیریت

اختلال پرخوری عصبی چگونه است؟ از کجا بفهمیم پرخوری عصبی داریم؟ اختلال پرخوری عصبی شامل خوردن منظم مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه است تا زمانی که فرد به طور ناراحت کننده ای سیر شود.

اختلال پرخوری و عصبی چیست؟

اختلال پرخوری عصبی یا بولیمیا شامل خوردن منظم مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی است تا زمانی که به طور ناراحت کننده ای سیر شوید. پرخوری اغلب از قبل برنامه ریزی می شود، معمولا به تنهایی انجام می شود، و ممکن است شامل غذاهای خاصی باشد. ممکن است پس از پرخوری احساس گناه یا شرمندگی کنید.

مردان و زنان در هر سنی ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا شوند، اما معمولاً در اواخر نوجوانی یا اوایل دهه 20 شروع می شود.

علائم اختلال پرخوری عصبی

علامت اصلی اختلال پرخوری، خوردن مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاه و عدم توانایی توقف در خوردن در هنگام سیر شدن است. علائم دیگر عبارتند از:

• خوردن وقتی گرسنه نیستید
• خوردن خیلی سریع در طول پرخوری
• صرف غذا به تنهایی یا مخفیانه و ریزه خواری
• احساس افسردگی، گناه، شرم یا انزجار پس از پرخوری

افرادی که به طور منظم به این روش غذا می خورند ممکن است دچار اختلال پرخوری شوند.

علائم هشدار دهنده اختلال پرخوری در شخص دیگر

ممکن است فردی که به او اهمیت می دهید دچار این اختلال باشد اگر:

• خیلی سریع غذا بخورد
• سعی کند مخفی کند چقدر می خورد
• مواد غذایی را ذخیره کند
• افزایش وزن و ابتلا به عوارض چاقی (اما این برای همه مبتلایان به اختلال پرخوری اتفاق نمی افتد)

اگر فکر می کنید ممکن است به اختلال پرخوری مبتلا باشید، در اسرع وقت به پزشک عمومی مراجعه کنید. آنها از شما در مورد عادات غذایی و احساس شما می پرسند و وزن و وضعیت کلی سلامت شما را بررسی می کنند. پزشک عمومی ممکن است شما را به یک متخصص اختلالات خوردن یا تیمی از متخصصان ارجاع دهد.

اعتراف به خوردن برای فرد مبتلا به اختلال خوردن ممکن است سخت باشد، بنابراین آوردن یک دوست یا یکی از عزیزان با خود در قرار ملاقات با پزشک ممکن است کمک کننده باشد.

درمان اختلال پرخوری عصبی

اکثر افراد با حمایت و درمان مناسب از اختلال پرخوری بهبود می یابند، اما ممکن است این فرایند زمان بر باشد.

درمان های اصلی عبارتند از:

• برنامه های خودیاری
• نوعی از گفتار درمانی روانشناسی به نام درمان شناختی رفتاری (CBT) که در جلسات گروهی یا جلسات انفرادی (یک به یک) که تحت نظارت یک روانشناس انجام می شود.
• تشخیص و پیشگیری از اختلالات پرخوری عصبی
• استفاده از راهکارهای طب سنتی

استرس و اضطراب شایع ترین عامل اختلال پرخوری

یکی از شایع ترین عوامل بروز اختلال پرخوری استرس و اضطراب و نیز عصبانیت و اختلالات عاطفی در فرد است. درست است که برخی غذاها می توانند به کاهش اضطراب فرد کمک کنند، اما برای افرادی که با پرخوری دست و پنجه نرم می کنند، بهتر است دریافت های غذایی را در رژیم غذایی و یا رژیم لاغری برنامه ریزی کنند تا اینکه آنها را به یکباره و بطور ناگهانی بخورند. زیرا خوردن غیرقابل کنترل می تواند اضطراب را بسیار بیشتر از کاهشی که انتظار دارید افزایش دهد. سعی کنید تصمیمات غذایی خود را به جای احساسات با عقل خود انتخاب کنید.

به نظر می رسد استرس نیز بر ترجیحات غذایی تأثیر می گذارد. مطالعات متعدد - که بسیاری از آنها روی حیوانات انجام شد - نشان داد که ناراحتی های جسمی یا عاطفی باعث افزایش مصرف غذای پرچرب، قندی یا هر دو می شود. سطوح بالای کورتیزول، در ترکیب با سطوح بالای انسولین، ممکن است مسئول این امر باشد. تحقیقات دیگر نشان می دهد که گرلین، یک "هورمون گرسنگی" ممکن است در این میان نقش کلیدی داشته باشد.

پس از مصرف، غذاهای پر از چربی و قند بدن بازخوردی دارد که واکنش ها و احساسات مربوط به استرس را کاهش می دهد. این غذاها واقعاً غذاهای "راحتی" هستند، زیرا به نظر می رسد با استرس مقابله می کنند. این ممکن است ولع ناشی از استرس افراد برای صرف آن غذاها را بیشتر کند.

البته، پرخوری تنها رفتار مرتبط با استرس نیست که می تواند منجر به افزایش وزن شود. افراد تحت استرس همچنین خواب با کیفیت خود را از دست می دهند. کمتر ورزش می کنند و الکل بیشتری می نوشند، که همه اینها می تواند به بروز اضافه وزن کمک کند.

تفاوت جنسیتی در مقابله با استرس

برخی تحقیقات نشان می دهد که تفاوت جنسیتی در رفتارهای مقابله با استرس وجود دارد، به طوری که زنان بیشتر به غذا و مردان به الکل یا سیگار روی می آورند. و یک مطالعه فنلاندی که شامل بیش از 5000 مرد و زن بود نشان داد که چاقی با غذا خوردن مرتبط با استرس در زنان مرتبط است اما در مردان نه.

محققان هاروارد گزارش کرده اند که استرس ناشی از کار و انواع دیگر مشکلات با افزایش وزن مرتبط است، اما فقط در افرادی که در ابتدای دوره مطالعه اضافه وزن داشتند. یک نظریه این است که افراد دارای اضافه وزن سطح انسولین بالایی دارند و افزایش وزن ناشی از استرس در حضور انسولین بالا بیشتر اتفاق می افتد.

میزان کورتیزول (هورمونی که در پاسخ به استرس در بدن ترشح می شود) افراد در پاسخ به استرس نیز ممکن است در معادله استرس و افزایش وزن نقش داشته باشد. در سال 2007، محققان بریتانیایی مطالعه‌ای مبتکرانه طراحی کردند که نشان داد افرادی که به استرس با سطوح بالای کورتیزول در یک محیط آزمایشی واکنش نشان می‌دهند، نسبت به افرادی که به کورتیزول پایین پاسخ می‌دهند، احتمال بیشتری دارد که در پاسخ به دردسرهای روزانه در زندگی عادی خود میان وعده بخورند.

علل بروز اختلال پرخوری عصبی

علل دقیق اختلال پرخوری مشخص نیست، اما احتمال ابتلا به اختلالات خوردن در موارد زیر وجود دارد:

• شما یا یکی از اعضای خانواده تان سابقه اختلالات خوردن، افسردگی، یا سوء مصرف الکل یا مواد مخدر دارید
• به خاطر عادات غذایی، شکل بدن یا وزن خود مورد انتقاد قرار گرفتید
• بیش از حد نگران لاغری هستید، به خصوص اگر از طرف جامعه یا شغل خود نیز تحت فشار هستید، به عنوان مثال، رقصندگان باله، مدل ها یا ورزشکاران
• دارای اضطراب، عزت نفس پایین، شخصیت وسواسی یا کمال گرا هستید
• مورد آزار جنسی قرار گرفتید
• سلامت جسمی شما به خطر افتاده است

علاوه بر همه این ها، نقش تربیت و خانواده نیز نقش اساسی بر پرخوری دارد.

چگونه استرس را بدون پرخوری از بین ببریم؟

هنگامی که استرس بر اشتها و دور کمر فرد تأثیر می گذارد، فرد می تواند با خالی کردن یخچال و کمد از غذاهای پرچرب و شیرین از افزایش وزن جلوگیری کند. نگه داشتن آن غذاهای چرب و شیرین فقط باعث ایجاد دردسر می شود.

در اینجا چند پیشنهاد دیگر برای مقابله با استرس وجود دارد:

1. مدیتیشن : مطالعات بی‌شماری نشان می‌دهد که مدیتیشن استرس را کاهش می‌دهد، اگرچه بسیاری از تحقیقات بر فشار خون بالا و بیماری قلبی متمرکز شده‌اند. مدیتیشن همچنین ممکن است به افراد کمک کند تا نسبت به انتخاب غذا بیشتر آگاه شوند.
2. ورزش : در حالی که سطوح کورتیزول بستگی به شدت و مدت ورزش دارد، ورزش بطور کلی می تواند برخی از اثرات منفی استرس را کاهش دهد. برخی از فعالیت ها، مانند یوگا و تای چی، دارای عناصری از ورزش و همچنین مدیتیشن هستند.
3. حمایت اجتماعی : به نظر می رسد که دوستان، خانواده و سایر منابع حمایت اجتماعی تأثیری بر استرسی که افراد تجربه می کنند دارند. برای مثال، تحقیقات نشان می‌دهد که افرادی که در موقعیت‌های استرس‌زا کار می‌کنند، مانند بخش‌های اورژانس بیمارستان، اگر از حمایت اجتماعی کافی برخوردار باشند، از سلامت روانی بهتری برخوردار خواهند بود. اما حتی افرادی که در موقعیت‌هایی زندگی می‌کنند و کار می‌کنند که ریسک آن‌قدر زیاد نیست، هر از گاهی به کمک و حمایت دوستان و خانواده نیاز دارند.

بطور کلی وجود هرگونه اختلال در فرد بایستی توسط پزشک، روانشناس و دیگر اعضای تیم درمان شناسایی و ریشه یابی گردد تا بهترین و کارآمد ترین روش درمان برای فرد استفاده شود و از بروز عوارض شدید تر جلوگیری شود. برای این منظور مشاوره لاغری می تواند بسیار تاثیرگذار باشد.

تفاوت بین پرخوری عصبی و بی اشتهایی عصبی چیست؟

افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً وزن طبیعی دارند. آنها در چرخه ای از پرخوری و پاکسازی شرکت می کنند. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی معمولاً دچار کمبود وزن هستند. آنها برای کاهش وزن به گرسنگی، رژیم های غذایی شدید و ورزش شدید می پردازند. افراد مبتلا به بی اشتهایی عصبی با وجود اینکه بسیار لاغر هستند فکر می کنند چاق هستند. ممکن است آنقدر لاغر شوند که بیمار به نظر برسند.

تفاوت بین پرخوری عصبی و اختلال پرخوری چیست؟

افراد مبتلا به پرخوری عصبی پرخوری می خورند و سپس پاکسازی می کنند یا سعی می کنند از شر غذا یا وزن خلاص شوند. افراد مبتلا به اختلال پرخوری، پرخوری می کنند اما پاک نمی شوند. همچنین، افراد مبتلا به پرخوری عصبی معمولاً دارای وزنی هستند که برای آنها سالم است. افراد مبتلا به اختلال پرخوری معمولاً دارای اضافه وزن بوده و چاقی هستند. از طرفی برای جلوگیری از ابتلا به این اختلالات لازم است تا تفاوت پرخوری عصبی و گرسنگی را بشناسید.

نکات کلیدی در مورد پرخوری عصبی

• پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است. مشخصه آن دوره های کنترل نشده پرخوری است. به دنبال آن استفاده نادرست از ملین ها و سایر روش ها انجام می شود.
• پرخوری عصبی معمولاً زنان را تحت تأثیر قرار می دهد و در سال های نوجوانی شروع می شود. اما، می تواند مردان را نیز تحت تاثیر قرار دهد.
• وضعیت روانی و فیزیکی و نیز جامعه و آرمان های فرهنگی که بر اساس وزن و شکل بدن ارزش قائل می شوند در علت نقش دارند. ژنتیک هم همینطور.
• افراد مبتلا به بولیمیا آن را بسیار خصوصی و پنهان نگه می دارند.
• پرخوری عصبی معمولاً با ترکیبی از درمان فردی و خانواده درمانی درمان می شود. تمرکز بر تغییر رفتار و اصلاح هر گونه کمبود تغذیه ای است.
• عوارض ممکن است شامل مشکلات قلبی و کلیوی، مری ملتهب، مشکلات دندانی و غیره باشد.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد؟

اگر رابطه شما با غذا باعث استرس شما می شود یا زندگی روزمره شما را مختل می کند، ممکن است دچار اختلال خوردن شده باشید. اگر علائم بولیمیا دارید، در اسرع وقت به پزشک مراجعه کنید. اگر پرخوری عصبی درمان نشود، می تواند به شدت بر سلامت شما تأثیر بگذارد. از طرف دیگر در مورد علائم و احساسات خود با یک متخصص سلامت روان صحبت کنید. اختلال پرخوری عصبی هرگز نباید نادیده گرفته شود.  

در صورت داشتن هر یک از علائم زیر باید فوراً به دنبال درمان باشید:

• درد قفسه سینه
• تنگی نفس
• تپش قلب
• سرگیجه
• غش کردن.
• گلو درد شدید
• رفلکس اسید معده

بسیاری از مردم نگران وزن خود هستند. اما افراد مبتلا به پرخوری عصبی وسواس زیادی به غذا و وزن دارند. پرخوری عصبی یک بیماری جدی است که می تواند بر سلامت روحی و جسمی شما تأثیر بگذارد. اگر فکر می کنید به پرخوری عصبی مبتلا هستید، از کمک گرفتن خجالت نکشید. با مراقبت های پزشکی مناسب و مشاوره سلامت روان، می توانید بهتر شوید. اولین قدم را برای محافظت از خود و پرهیز از پرخوری را با صحبت با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بردارید.